„Jezusie miły, my nie bogaci, złota i miry nie możem dać Ci, lecz dar cenniejszy mamy od mira, to wiara serca, to miłość szczera ” Umiłowani Bracia i Siostry w Chrystusie Nowonarodzonym! Każdy z nas może przyłączyć się do chórów anielskich i wyśpiewać z głębin serca swoją miłość do Nowonarodzonego w wertepie z przeczystej Dziewicy Maryi obiecanego Bożego Syna, Wcielone Słowo Boże i Zbawiciela świata. Będzie to pierwszy nasz dar złożony wraz ze śpiewem całej Prawosławnej Cerkwi. Drugi nasz dar to prawdziwa wiara w Nowonarodzonego Boga Słowo, Który pragnie naszych serc, szczerze Jemu oddanych. Te nasze dary będą większe od darów trzech mędrców. Drodzy Bracia i Siostry! Spieszymy z kolędą na ustach zagościć w Waszych domach, by przeżywaną radość w Ujkowickim Monasterze zanieść każdemu z Was z osobna i Waszym Rodzinom. Niech radość płynąca z Wertepu nigdy Was nie opuszcza, napełnia serce i rozum odwagą w głoszeniu tej prawdy innym, których oczy nie widzą światła betlejemskiej nocy, a gwiazda ukrywa przed nimi swój blask, tak jak przed szalonym Herodem, który nie umiał powitać Nowonarodzonego Mesjasza. Z ośnieżonego Ujkowickiego Monasteru śww. Cyryla i Metodego, wspierani Pokrowem Watopedzkiej Bogurodzicy w Jej Cudownej Ikonie „Utiszenia ili Otrady” pozdrawiamy Was z Rizdwom Chrystowym 2007,…

Umiłowani w Chrystusie Zmartwychwstałym Bracia i Siostry! Jak co roku, tradycyjnie już pragniemy tym pismem zagościć w Waszych domach, Waszych Rodzinach i osobno w sercu każdego z Was. W ten sposób wyrażamy Wam, Bracia i Siostry naszą wdzięczność i pamięć o Was. Niech ten list paschalny umocni naszą miłość do Chrystusa Zmartwychwstałego, zawiąże silniejszy węzeł miłości i współodpowiedzialności za siebie wzajemnie, za naszą Cerkiew i za Monaster w Ujkowicach. Na początku wyrażamy bardzo serdeczne podziękowania grupom kolędniczym z Hajnówki i okolic, z Bielska i Białegostoku, które podjęły trud wsparcia Monasteru w celu spłacenia materiałów budowlanych za rok 2006, czy zakup nowego materiału, potrzebnego do dalszej budowy... SPASI HOSPODY!Dziękujemy wszystkim Wam, Bracia i Siostry, którzy przyjęliście kolędników zbierających ofiary na Ujkowicki Monaster z błogosławieństwem Jego Błażeństwa Kyr SAWY, Metropolity Warszawskiego i całej Polski w Diecezji Warszawsko-Bielskiej, oraz w Diecezji Białostockiej z błogosławieństwem Najprzewielebniejszego Kyr JAKUBA, Biskupa Białostocko-Gdańskiego. Spasi Hospody za życzliwość i zrozumienie naszej sytuacji materialnej na Podkarpaciu, za pamięć, za ofiary i za modlitwy. To dzięki Waszej ofiarności budujemy ten nasz wspólny Monaster, aby nie zaginęła pamięć o dawnej świetności Prawosławnej Eparchii Przemysko-Samborsko-Sanockiej, która liczyła ok. 3 mln. wiernych i ponad 160 prawosławnych monasterów! Nie wolno nam zapomnieć o przeszłości.…

Bracia i Siostry, Kończy się Wielki Post, czas pracy nad sobą, czas określony przez Proroka Izajasza kilka tysięcy lat temu jako czas przemiany serc, czas powrotu do czynienia dobra, czas miłości Boga i bliźniego: Przeczytaj z Księgi Proroka Izajasza opis prawdziwego postu (rozdział 58): 1 Krzycz na całe gardło, nie przestawaj! Podnoś głos twój jak trąba! Wytknij mojemu ludowi jego przestępstwa i domowi Jakuba jego grzechy! 2 Szukają Mnie dzień za dniem, pragną poznać moje drogi, jak naród, który kocha sprawiedliwości nie opuszcza Prawa swego Boga. Proszą Mnie o sprawiedliwe prawa, pragną bliskości Boga: 3 Czemu pościliśmy, a Ty nie wejrzałeś? Umartwialiśmy siebie, a Tyś tego nie uznał? Otóż w dzień waszego postu wy znajdujecie sobie zajęcie i uciskacie wszystkich waszych robotników. 4 Otóż pościcie wśród waśni i sporów, i wśród bicia niegodziwą pięścią. Nie pośćcie tak, jak dziś czynicie, żeby się rozlegał zgiełk wasz na wysokości. 5 Czyż to jest post, jaki Ja uznaję, dzień, w którym się człowiek umartwia? Czy zwieszanie głowy jak sitowie i użycie woru z popiołem za posłanie - czyż to nazwiesz postem i dniem miłym Jahwe? 6 Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych…

Słowo przepodobnego Ojca naszego, mnicha Palladiusza, na niedzielę mięsopustną - o powtórnym przyjściu Chrystusa, o Strasznym Sądzie, o przyszłej męce i o skrusze duszy. Sąd Ostateczny, Ikona z I połowy XVII w., obecnie w Muzeum Historycznym w Sanoku Wyznaj teraz duszo swoje grzechy, skrusz się i zapłacz, roń łzy nieustannie; wzdychaj głośno, wzdychaj do Stwórcy twojego i Boga! Odstąp od twego zła, którym codziennie wzbudzasz gniew twojego Stwórcy i Boga: bo czynisz zło, i zło do zła dodajesz. Dzień po dniu prowadzisz życie pogrążone w licznych grzechach, oddajesz się swoim chuciom i pożądliwościom, swoim złym i pełnym namiętności obyczajom. Krępują cię więzy biesowskie. Diabeł prowadzi cię trzymając za uprząż niczym konia i nie pozwala ci nawet na najmniejsze wypełnienie woli Bożej. Upadnij teraz przed Bogiem, który cię stworzył, a da On wzrok oczom twego serca, da ci uwolnienie od więzów twoich grzechów, da ci źródło serdecznych łez, rzeki pokajania, którymi - mocą twojego Boga - będziesz mogła zgasić rzekę ognistą. I bądź skruszona codziennie, pamiętaj o końcu swojego życia, o tym, jak śmierć ścina człowieka niczym bezpłodne drzewo figowe. I bój się Boga i błagaj Go zanim nadejdzie wieczór, zanim nadciągnie ciemność ciężka i okrutna, zanim nadejdzie Straszny Sędzia, zanim…